Saint Amour, het woordfestival over liefde en lust, gooit het dit jaar over een andere boeg. Met verfrissend resultaat.

NOOIT zo gelachen op Saint Amour. Ja, u leest het goed: het woordfestival over liefde en lust was dit jaar soms behoorlijk frivool. De komische noten waren trouwens niet de enige vernieuwing. Het was een uniform Nederlandstalige avond, met zelfs maar twee niet-Vlamingen: Joke van Leeuwen en Vincent Overeem. Je kunt het zelfs aan het nieuwe logo zien: weg zijn de bevallige engelen van vroeger, in de plaats graaft een mannetje met hartvormige spade.

Er werd ook voor het eerst gedanst op het podium van Saint Amour. De pas de deux van Koen Augustijnen en Ted Stoffels uit Bâche van Les Ballets C. de la B. was een aangrijpende opener. Daarna kreeg Annelies Van Herck haar vuurdoop als presentatrice van Saint Amour. Niet iedereen valt op haar onderkoelde manier van presenteren, maar ze probeerde tenminste niet om het spotlicht te stelen van de optredende schrijvers en artiesten.

Tine Embrechts en Adriaan Van den Hoof kwamen op het podium vertellen dat ze de aangekondigde dialogen van Harold Pinter uit The lover niet mochten brengen en stapten dan vlot over op een parafrase van dat stuk, vermengd met scènes uit hun eigen, afgelopen relatie. Het leek een grap, maar het was een stukje pure improvisatie, zei de organisator Luc Coorevits achteraf: ,,Het zag ernaar uit dat alles in orde zou komen met de rechten, maar omdat we deze week ook de eerste Nederlandse tournee van Saint Amour gelanceerd hebben (DS 11 februari) zag ik pas zaterdagochtend de mail waarin de toestemming werd geweigerd. Behoud de Begeerte kan het natuurlijk niet maken om het auteursrecht te overtreden, dus gaan we die stukken niet gebruiken, tenzij er toch nog een akkoord uit de bus komt.''

Onewomanshow

Deze dertiende Saint Amour had trouwens gemakkelijk de ,,Tine Embrechts onewomanshow'' kunnen worden. Behalve de stukken Pinter mocht ,,hare veelzijdigheid'' ook zingen. Ze deed dat prima in haar eigen nummers, die ze met haar broer Bert op gitaar bracht. Helaas waren die nummers wat fletse singer-songschrijverij en stond de versterker van de instrumenten te hard: drie songs was van het goede te veel. De klaagzang van Purcell leverde wel een prachtig beeld op: Tine die met haar staande bas achter het silhouet van Bert oplichtte – maar ook daar zat het muzikaal scheef: ze zong een behoorlijk eind naast de melodie. De drie ,,jazzkes'' die ze met Bert en Hugo Matthysen bracht, zaten er wel knal op: we herinnerden ons de artistiek verantwoordste uitspattingen van het BRT-jazzorkest en moesten heel hard lachen om gezongen dienstmededelingen als ,,Bespreek het eens met uw partner''.

Niet alleen Embrechts zorgde voor de komische noot. Voor de pauze kwam Joke van Leeuwen twee hilarische cabaretnummers brengen: uit de ode aan de exacte wetenschappen herinneren we ons met napret hoe hij ,,haar punten x y z'' kuste – of hoe je exacte wetenschap, liefde en lust perfect kunt laten samenvallen. Na de pauze kwam Van Leeuwen voorlezen uit haar veelzijdige werk en bracht ze het gedicht ,,Vier manieren om op iemand te wachten''. Het was er helaas maar een.

Te lang

Dat had ook Coorevits opgemerkt, die dankzij Harold Pinter toch nog moet sleutelen aan de avond: ,,Ik wil meer poëzie in de voorstelling en het mag ook wat scherper. De voorstelling duurt me iets te lang, ik ga hier en daar knippen.'' Benieuwd of de bijdrage van Vincent Overeem wordt ingekort: in het fragment uit Novembermeisjes had hij het treffend over een hazenlip als ,,een mooi, opwindend mankement'', maar dat zijn passieve hoofdpersonage niet van bil zou geraken in de wasserette, dat kon het publiek al raden toen hij begon voor te lezen.

Wat een ontdekking was Erik Vlaminck dan weer: je kon een speld horen vallen toen hij het genadeloze portret voorlas van de gespannen tederheid tussen twee oude mensen. De snipverkouden Annelies Verbeke, het discrete Engelse accent van Paul Verhaeghen en de stijlvolle zelfkritiek van Tom Naegels, columnist van De Standaard , bevestigden dat deze generatie Vlaamse schrijvers de aandacht van Saint Amour gewoon verdient. Het is een moedige en opwindende editie en daarom namen we de schoonheidsfoutjes er graag bij.

Gezien in Vooruit, Gent, op 11 februari. Nog tot 20 februari in Hasselt, Sint-Niklaas, Aalst, Roeselare, Leuven, Brussel, Knokke en Mechelen. 03-272.40.41