Op 15 oktober begint Jan Verheyen met de opnames van 'Los', naar de roman van Tom Naegels. De cast telt enkele verrassende nieuwkomers.

Van onze redacteur Steven De Foer

ANTWERPEN Los betekende in 2005 de literaire doorbraak van Tom Naegels, onder meer bekend als columnist van deze krant. In de semi-autobiografische roman had Naegels het over zijn om euthanasie smekende grootvader, zijn relatie met een Pakistaanse asielzoekster en zijn twijfels – als reporter van een volkse krant die de rellen met allochtonen in Borgerhout verslaat – over de grenzen van multicultureel idealisme en politieke correctheid. Een groot deel van Los bestond uit mijmeringen van de ik-figuur. Onverfilmbaar dus. Dat vond ook regisseur Jan Verheyen. Tot hij op de scenarist Bram Renders botste, die erin slaagde – vindt ook Naegels – 'trouw te blijven aan de soms zwaarwichtige verhaallijnen, en er toch een leuke romantische komedie van te maken'. Ruim twee weken voor de eerste draaidag stelde Verheyen gisteren in het café van het Museum voor Schone Kunsten zijn acteurs voor. De ik-figuur wordt vertolkt door Pepijn Caudron (32): een acteur die zijn sporen verdiend heeft op de theaterplanken (bij Het Toneelhuis, Malpertuis en Abattoir Fermé) en op tv (De kotmadam, Kinderen van Dewindt) maar die nooit eerder in een speelfilm optrad. Caudron lijkt fysiek een beetje op Naegels.

Marokkaanse ster uit Londen

Het probleem dat het boek grotendeels uit gedachten bestaat, wordt opgevangen door de aanwezigheid van andere personages, die als klankbord voor Toms ideeën dienen. Die rollen worden vertolkt door usual suspects als Jaak Van Assche (als Toms terminaal zieke en reactionaire bompa) of Stany Crets (als zijn hoofdredacteur) en door Koen De Graeve (als zijn fotograaf). Tv-presentatrice Sofie van Moll speelt Toms ex-vriendin. Verrassender was de casting van de Pakistaanse asielzoekster Nadia, het meisje op wie Tom verliefd wordt als hij als vrijwilliger bij inburgeringscursussen helpt. Verheyen en de producers Peter Bouckaert en Erwin Provoost zaten tot voor twee weken met de handen in het haar: ze vonden geen allochtone actrice die geknipt was voor de rol. Toch konden ze gisteren Sana Mouziane voorstellen, een Marokkaanse actrice en zangeres die in Londen woont en die in de Arabische wereld een ster is. Mouziane legde – in het Engels – uit hoe ze bij Los terechtkwam. 'Ik mocht op het festival van Montreal de persprijs in ontvangst nemen voor de film Samira's garden. Naast mij op het podium stond Peter Bouckaert, die er de hoofdprijs won met Ben X. Hij fluisterde me toen toe dat hij mij wilde in zijn volgende film. Ik dacht: ja ja, dat zal wel. Zulke dingen hoor je zo vaak op dergelijke festivals. Maar daarna ging het heel snel: deze mensen laten er geen gras over groeien.' Mouziane ook niet: ze is al Nederlands aan het leren.

Kneuterige wereldverbeteraar

Tom Naegels en Jan Verheyen zitten op dezelfde golflengte. 'Mijn boek speelde met een delicate mix van sarcasme en empathie', zegt Naegels. 'Spotten met multicultureel idealisme en spelen met racistische vooroordelen zou snel kunnen omslaan in het inhakken op allochtonen. Maar ik heb het scenario gelezen, en de makers voelen die broze evenwichtsoefening goed aan.' 'Het is satire, waarin de kneuterige linkse wereldverbeteraar er evenveel van langs krijgt als de reactionaire bange blanke man', zegt Verheyen. 'Zoals in het boek. Los is een grotendeels autobiografische roman: dat geeft ook de extra verantwoordelijkheid dat je trouw hoort te blijven aan de teneur van het boek.'