TWEEENTWINTIGDUIZEND exemplaren zeg! Jean-Marie Dedecker had me al verslagen op het Groot Dictee der Nederlandse taal, nu verkoopt hij ook al meer boeken. Ik ben een sportief man, maar hij mag niet overdrijven. Ik ga ook niet in de Oostendse politiek. (Hij zou eens wat zien!)

Alhoewel: het is geen slecht boek. Polemiserend, voldoende onderbouwd, een beetje een hele lange column. (Straks neemt hij dat ook nog over!) Er is maar één ding waar ik me aan erger. Waarom doet die Dedecker, ook in dit boek, altijd alsof hij niet mag zeggen wat hij te zeggen heeft? Dat permanente geklaag over de linkse kerk met zijn politiek-correcte pensée unique die hem de mond wil snoeren, het wordt een beetje zielig. Als er nu iemand o-ve-ral zijn mening mag komen geven, dan toch Dedecker? Je kunt niet monddood zijn en tegelijk de hele dag aan het woord. (En áls hij de mond gesnoerd wordt, komt dat dan echt door de groenen, De Morgen en Humo ?)

Bij momenten grenst het aan de paranoia, zijn overtuiging dat er een linkse samenzwering bestaat die alle meningen stuurt. Lees dit nu: ,,Wie nog maar het begrip natiestaat in de mond neemt, wordt meteen gebrandmerkt en in de extreem-rechtse hoek gedrukt door de profeten van de linkse kerk.'' Het begrip natiestaat? Dat is een van de meest gebruikte politieke begrippen van de laatste tweehonderd jaar! Een van de meest neutrale ook. Iedereen neemt dat voortdurend in de mond. Tik het in op Google: 37.400 pagina's, alleen in het Nederlands. Voor het Engelse nation state , mét haakjes errond, wordt het pas echt hallucinant: zes en een half miljoen hits! Alvast de eerste tientallen zijn van (op het eerste gezicht) respectabele professoren, politici en politicologen. Worden die allemaal gebrandmerkt door de profeten van de linkse kerk? Die zullen werk hebben.

Of neem dit citaat. ,,Het Vlaams democratisch nationalisme wordt gegijzeld door de dictatuur van het politiek-correcte denken omdat een klein percentage van dat nationalisme gemonopoliseerd wordt door extreem-rechts.'' (Kun je een klein percentage monopoliseren?) Is dat waar? Kan Dedecker één Vlaamse 'politiek-correcte' denker noemen die recent de fout heeft gemaakt om het democratisch Vlaams-nationalisme te associëren met de nazi's? Wie heeft er recent nog 'dankbaar gebruik' gemaakt van wat vendelzwaaien 'om een gans volk te stigmatiseren'? Ik kan me niet één voorbeeld voor de geest halen, laat staan zoveel dat je over een dictatuur kunt spreken. De belangrijkste democratische Vlaams-nationalistische partij zit mee in de regering. Alle partijen hebben onlangs hun eigen grondwet voor Vlaanderen voorgesteld. Heeft er iemand een verband gelegd met vendelzwaaiers?

Nu, het heeft zijn voordelen, die fixatie met de mythische profeten van de linkse kerk: dankzij hen wordt alles een heldendaad. Laat ons daarom meedoen met Dedecker, want alles kan beter. Als het woordje ,,natiestaat'' in de mond nemen al dapper is, wat moeten we dan met ,,paardenkoets''? En luister: hal-lo-geen-lamp. Vakantiekiekje! Ontbijtvlok! Plateauzool! Integendeel! Van! De! Zie ze gaan, de profeten van de linkse kerk. Ze weten niet waar ze hun banbliksems eerst moeten slingeren. Het schuim staat hen op de lippen. De extreem-rechtse hoek zit nu zo vol dat zelfs Francis Van Den Eynde in ademnood komt, maar nog gaan wij door. Whiskyglas! Robbertje! Wij nemen élk verboden woord in de mond. Tandprothese!

En we gaan politieker: als je tegenwoordig nog maar vindt dat winkels een uurtje langer open moeten zijn, dan word je meteen geassocieerd met de nazi's hé! Durf kritiek te hebben op het systeem van renovatiepremies en bám, daar zit je, in die extreem-rechtse hoek, bovenop Francis Van Den Eynde. Maar geen genade! Er moet een rotonde komen aan de Bredabaan! Wij eisen de terugbetaling van het vaccin tegen pneumokokken! Het kán niet dat een democratische meerderheid tegen het couperen van een hondenstaart gegijzeld wordt door de politiek-correcte profeten! Haha, Mieke Vogels staat het schuim op de lippen. Geen grijzeling meer voor ons.

(Dedecker begint zijn boek met een aanklacht tegen linkse 'framing', die elke tegenstander in het defensief drukt. Hij doet net hetzelfde.)

Niettemin, ik herhaal, is het een degelijk boek. Leg ik er enkele recente publicaties van reisgenoten naast – bijvoorbeeld Kies voor Vrijheid van Geert Wilders of Antwerpen Troef! van Filip Dewinter – dan valt het pas op hoe vaak politici er met hun pet naar gooien. Dewinters boekje is half overgeschreven uit een toeristische gids en half uit zijn vorige boeken. (Echt waar: er komen hoofdstukken bijna letterlijk terug.) In Wilders' boek waait de wind door de witregels: vreselijk opgepompt is het. Dedecker neemt het nobele ambt van het boeken schrijven tenminste serieus. En dat verdient dan wel een goeie verkoop.

Al mag het nu wel beginnen ophouden. Ook mijn collegialiteit kent zijn grenzen.