DE interculturele webstek Kif Kif, die eerder deze week nog expliciet zijn steun betuigde aan de artikelenreeks van Hind Fraihi in Het Nieuwsblad – waarin de journaliste zes dagen lang paginagroot verslag doet van haar leven tussen de moslimextremisten van Molenbeek – trekt die steun nu in. Vanwege de vele boze reacties van bezoekers, maar ook omdat ze problemen hebben met ,,de polemische en sensatiegerichte schrijfstijl van de artikels''.

Het blijft een moeilijke evenwichtsoefening voor 'gematigde' of 'progressieve' of gewoon 'normale' moslims. Enerzijds willen ze het extremisme duidelijk veroordelen. Dat doen ze uit overtuiging, om goodwill te kweken bij bezorgde Vlamingen en om de eigen gemeenschap een voorbeeld te stellen: dit is niet de islam die wij willen. Anderzijds weten ze dat berichten over extremisten misbruikt worden om de hele islam in een slecht daglicht te stellen, waardoor een te expliciete veroordeling aanvoelt als collaboratie. Het Nieuwsblad mag dan wel zeggen dat deze reeks bedoeld is als een aanklacht tegen de uitwassen van ,,hooguit tien procent van de moslims'', maar waarom besteedt de krant dan zelden aandacht aan de negentig procent anderen? Uitdaging voor Hind Fraihi: probeer in dezelfde krant een even lange reportagereeks te publiceren waarin moslims in een normale context opgevoerd worden. Een leuke zomerreeks of zo. Een prijs als het lukt.

Heel sensationeel vind ik Fraihi's stijl eigenlijk niet. Het is de gewone toon van een populaire krant, en gezien de aard van het onderwerp vind ik dat ze zich nog inhoudt. Bij tijd en wijle maakt ze het onderscheid tussen de extreme islambeleving die ze beschrijft, en de gematigde die ze zelf voorstaat. De titels, ja, daar valt veel over te zeggen. Die zijn stuk voor stuk agressief, en na drie keer gewoon saai: ,,Moslimjongeren staan klaar voor terroristische actie'', ,,Draag een boerka of brand in de hel'', ,,Aarzel niet om de wapens op te nemen'', ,,Ik wil wel een aanslag plegen'', enfin, de eindredactie was weer geïnspireerd. Het verhaal is ook nogal eentonig. Zes volle pagina's lang extremisten en hun extremistische ideeën, zelfs de ergste racist wordt dat beu. Maar goed, je kunt zeggen dat dat nu eenmaal het onderwerp was.

Ik woon niet in Molenbeek, dus ik weet niet of Fraihi's verhaal representatief is. Het vreemde is dat de mensen die er wel wonen, het blijkbaar ook niet weten. Volgende op de eerste reportages kon je reacties lezen van buurtbewoners die Fraihi bijtraden, en anderen die haar weghoonden. Loredana Marchi werkt al 25 jaar in Molenbeek en heeft ,,nooit iets dergelijks meegemaakt.'' Lezer Hans Willemyns daarentegen woont er acht jaar en wat hij heeft mogen meemaken ,,tart alle verbeelding en niemand doet er wat aan.'' (DS 15 maart)

Het is typisch voor dat soort 'verslagen uit een moeilijke wijk'. Zelfs de eigen inwoners zijn het niet eens over hoe erg het gesteld is. Ik ken in Borgerhout en in de Seefhoek – wijken die volgens Fraihi veel rustiger zijn dan Molenbeek, maar die door collega's van haar ook regelmatig geportretteerd worden als terroristische kweekvijvers – Vlamingen die in dezelfde straat wonen, enkele huizen van elkaar, en die toch een radicaal andere visie hebben op de wijk. Volgens de ene is het een tijdbom, volgens de andere een gezellige buurt waar hij nooit meer weg zou willen. Volgens de ene wordt het elke dag erger, de andere ziet duidelijk vooruitgang. Allebei vinden ze zichzelf de realist, allebei vinden ze dat de ander verblind is door zijn politieke voorkeur. ,,Politiek-correcte naïeveling!'' – ,,Verzuurde ophitser!'' – ,,Jij wil de realiteit gewoon niet zien!'' Werkelijkheid à la carte. Ik heb me al dikwijls de bedenking gemaakt dat je als journalist toch een enorm geloof moet hebben in je eigen beoordelingsvermogen, als je op enkele uren, dagen of in het beste geval weken denkt een volslagen objectief beeld te kunnen geven van een realiteit waar de betrokkenen het zelfs na jaren ervaringsdeskundigheid nog oneens over zijn.

Maar goed: het is een beeld. Een stukje van de werkelijkheid. Dat bestaat. En dat we niet willen. In dat opzicht is het niet slecht als dat veroordeeld wordt. Misschien moet Kif Kif een dubbele boodschap op zijn site opnemen. ,,Of Hind Fraihi's beeld van Molenbeek nu representatief is of niet, we veroordelen alle extremisme met klem. Tegelijk eisen we dat moslims, net als andere Vlamingen, in Het Nieuwsblad vanaf nu ook zullen opduiken in de andere reportages, als de normale burgers die ze zijn.'

Aangezien goede journalistiek een verzameling biedt van diverse realiteiten, is dat wel het minste.