Soms is het echt een raadsel waarom men Noël Slangen een communicatiegoeroe noemt. De manier waarop hij zijn eigen verdediging voert, telkens als hij onder vuur ligt – nijdig, achterdochtig en arrogant, altijd op zoek naar wie hem wil pakken… Was ik zijn communicatieadviseur, ik zou zeggen: 'Ai Noël, nee, zeg zulke dingen toch niet…' Maar hey, ik ben dan ook een leek.

Neem nu. Gisteren werd bekend dat Slangens Groep C de communicatie doet van een vereniging van Nederlandse gemeenten die zich verzetten tegen de IJzeren Rijn, terwijl Slangen zelf directeur is van een partij die in de Vlaamse regering net ijvert voor die IJzeren Rijn. Onhoudbare spagaat? Belangenconflict? Op zijn minst bizar? Welnee, grolt Slangen: het zijn de Knacks en de Jannen Peumans die hem zoeken, en daarbij: de Vlaamse regering had ook maar Groep C moeten inhuren. 'Als de regering Groep C had ingehuurd, dan làg de IJzeren Rijn er misschien al.'

Met een fijn lachje, trots op het bon-mot, volstrekt onbewust van de arrogantie en de absurditeit van die bewering. Met de knoeiers die de Vlaamse regering nu in dienst heeft, logisch dat de Nederlanders winnen. Ik zal eens een offerte maken zie. Dan kan Groep C tegen Groep C communiceren, we doen het hele debat gewoon bij ons thuis en je zult zien: in een wip en een gauw ligt die Rijn er. Met een prachtig viaduct erbij. Over heel Limburg.

'Slangen wordt gezocht', vond ook de woordvoerder van Open VLD. Het complot als hoeksteen van de mediastrategie.

Eerder werd Slangen in TerZake aan de tand gevoeld over het contract van Groep C met de Bam: of het bestaat, en of er niet belachelijk veel geld gefactureerd wordt voor een communicatiestrategie die duidelijk niet werkt? Wat antwoordt Slangen? 'Dit alles klinkt niet fris omdat mijnheer Peumans er al een hele tijd leugens over vertelt. De eerste jaren van de Bam was er geen probleem. Peumans werkte toen als directeur van De Lijn perfect samen met Groep C. Maar het was pas nadat wij een botsing hadden gekregen over iets waar mijnheer Peumans boter op zijn hoofd heeft dat hij ons is beginnen stalken. Op een bepaald ogenblik was er een aanwervingsprocedure voor een communicatieverantwoordelijke bij de Bam. Daar kwam een zeer bekwame dame uit. Maar na een interventie van mijnheer Peumans werd het examen gewoon even vervalst en werd Antwerps N-VA-voorzitter Bart Van Camp communicatieverantwoordelijke.'

Wat heeft dat er nu weer mee te maken? Zelfs al is het waar: is dat een antwoord op de vraag? Een weerlegging van de aantijgingen? Is het communicatief zinvol, om je criticasters zwart te maken in een totaal ànder dossier? Waar mik je eigenlijk op? Op een dat-hele-wereldje-stinkt-dus-geef-mij-de-schuld-niet effect?

Terwijl die communicatie van de Bam écht suckt. Een ander woord is er niet voor. Afgelopen maandag ben ik, zoals de helft van le tout Anvers, gaan kijken naar het debat in de Bourla over de Lange Wapper. Die arme Nick Orbaen van de Bam mocht voor een vijandige zaal een onpopulair project verdedigen. Hij volgde daarbij een strategie, naar ik vermoed geadviseerd door Groep C, die me nog het meest deed denken aan die van de tabakslobby.

'Jah. Jah. Je moet wel appelen met appelen vergelijken hé. Longkanker zegt u. Ik vraag u: wélke longen? De linker of de rechter? De boven- of de onderkwab? Dit is een studie uit Spanje! Spanjaarden eten meer vis! Onze tegenstanders zeggen: rook niet, dan krijg je geen kanker. Als het zo simpel zou zijn! Ja-ha-ha. Er is overàl rook rondom ons. Dat lossen we niet op door sigaretten te verbieden. Dat moet Europees opgelost worden. Wij zijn ook bekommerd om gezondheid, er moet een onafhankelijke studie komen die de effecten bestudeert, maar die moet dan wel àlle parameters in acht nemen! Ook de aftakking van de secundaire en tertiaire bronchi, waar onze tegenstanders het nooit over hebben. Ook de inkapseling van de longblaasjes door de capillairen. A ja! Appelen met appelen, peren met peren, citroenen met citroenen. Anders begrijpt niemand er wat van.'

Wat is het doel van die strategie? Mij, als geïnteresseerde en bezorgde Antwerpenaar, het gevoel geven dat ik het toch niet zal begrijpen? En àls ik er iets van begrijp, dat het dan wel simplistisch moet zijn? Kan dat het doel zijn van een communicatiestrategie? Doubt is our product?

Bij de Bam, bij Groep C, bij Noël Slangen zelf? Wanneer je bekritiseerd wordt, maak de tegenstander verdacht, begin over veel dingen tegelijk, vergelijk zoveel appelen tot er alleen appelmoes overblijft, en trek je dan mokkend terug met een laatste sneer: als iedereen met ons zou werken, dan zou al dit gezeur niet nodig zijn? Want alle anderen doen wat ze doen omdat ze een pik op ons hebben?

Nee. Het is soms echt, echt een raadsel, waarom ze die man een communicatiegoeroe noemen.