Een geluk dat de N-VA zich nog geviseerd voelt door die betoging tegen de politieke impasse. Anders kregen we de absurde situatie dat alle verantwoordelijken voor die impasse straks meebetogen tegen zichzelf. Of nee, tegen de anderen natuurlijk, daar lopen ze, de hypocrieten. Daarom moet de betoging nu naar links, nee rechts, zijwaarts, achterstevoren, koprol en ingerukt mars! We hadden toch een nota die het parcours van de betoging had vastgelegd? Excuseer hein, maar over een lunchpauze aan de Beurs is nooit iets gezegd. Wij eisen een lunch aan het Madouplein!

'Los het op!' Dat is de meest gehoorde kreet van de afgelopen weken. Het volk is het beu en roept: 'Doe iets!' Wát, dat is aan de politici, het volk neemt bewust geen standpunt in. Sterker, het besteedt al zijn tijd aan het uitleggen waar het níet om gaat. Koen Fillet, die zijn baard zal laten staan zolang er geen regering is: 'Dit is geen standpunt tegen België. Het gaat ook niet om de vraag wie er premier moet worden. De mensen willen gewoon dat er een eind komt aan de malaise.' Geoffrey Hantson van Camping 16: 'Het maakt niet uit wie er rond de onderhandelingstafel zit, zolang ze hun werk maar doen.' Felix De Clerck, initiatiefnemer van de betoging: 'Wat ons bindt is niet onze politieke of communautaire overtuiging, Franstalig of Nederlandstalig, socialist, liberaal of christen-democraat, pro België, pro Vlaanderen of voor mijn part pro Kortrijk, met of zonder grote staatshervorming: mij om het even. Wat ons bindt, is onze ergernis over deze impasse.'

Ergernis als cement der Belgen: het is eens wat anders dan frieten of het koningshuis. Wat ons bindt is niet wat ons verdeelt. Samen op straat ter promotie van wat maakt het uit, wij weten het ook niet hoor.

Raar, toch? Want we weten wél hoe het opgelost moet worden. Precies op die vraag heeft ieder van ons ruim tweehonderd dagen geleden geantwoord, toen hij een van de partijen verkoos die nu aan de onderhandelingstafel zitten. Dat is wat mij verbaast aan die ludieke vaagheid, dat politieke ietsisme, 'doe íets, los het op, wij weten ook niet hóe, daarvoor hebben we jullie verkozen'. Is het geen vlucht voor de eigen verantwoordelijkheid?

Neem dat populaire YouTube-filmpje van Radio 2-reporter Kris Janssens. Daarin tiert hij: 'Als uwe loodgieter dan komt, omdat g'em gebeld hebt voor een kapotte douche, en hij doet eerst tweehonderd dagen niks, en hij vraagt daar wel geld voor, en hij komt dan zeggen: we gaan nu rustig nadenken over hoe we het best van start kunnen gaan – maar ge sleept die mens toch voor de rechter?!' Die vergelijking klopt toch niet? De vergelijking is: samen met een aantal buren, die je niet goed kent en met wie je weinig contact hebt, deel je een douche. Die douche is stuk. Elk van de buren laat de eigen loodgieter komen. De eerste zegt: we dichten dat lek met een pleister. De tweede: ik zet een nieuwe badkamer. De derde: kunnen we het afwaswater niet hergebruiken? En de vierde: mijn klant wil niet meer samen douchen. Hij wil een jacuzzi in zijn eigen huis, en dat de rest hier verrekt.

En dan zijn die buren kwaad als de douche niet hersteld geraakt? Dan gaan ze samen de straat op: 'Los het op! Kan ons niet schelen hoe'? Het kan ze toch wel schelen? Waarom hebben ze anders díe loodgieter gebeld?

Politiek ietsisme: sinds de Witte Mars is het meer regel dan uitzondering. Mensen engageren zich alleen nog als het vaag genoeg blijft, als ze hun verantwoordelijkheid op elk moment kunnen ontduiken: wij nemen geen standpunt in, wij geven gewoon Een Signaal. Voor verdraagzaamheid, tegen zinloos geweld, voor solidariteit, tegen het negativisme, voor België maar daarom niet tegen Vlaanderen, voor een beleid, tegen de impasse. En dat 'het' opgelost moet raken. Wat? Alles!

Het verklaart misschien waarom mensen zo lichtzinnig omspringen met hun stem. En waarom ze de consequenties ervan niet meer willen dragen. Waarom komen ze niet op straat om hun mening van tweehonderd dagen geleden te verdedigen? Of ze luidkeels te herzien? Uiteindelijk is dat de enige relevante vraag: zouden al die mensen die straks betogen tegen de impasse, nog op dezelfde partijen stemmen?