Nog een geluk dat de Waalse regering niet naar Detroit is getrokken. Dan hadden er geen drie, maar alle negen de ministers zich aangemeld. Plus die van de Gemeenschap en die van het Brussels Gewest, en niet te vergeten Anne- Marie Lizin, die op de een of andere manier, niemand weet hoe of waarom, een afspraak had bedongen om een keer goed te gaan eten en te praten over de verhuizing van Opel naar Hoei. Ze hadden het die arme ceo van General Motors nogal eens ingepeperd: 'Kapitaalgaranties? Wij? Ge zijt gij op uwe kop gevallen zeker? Weet ge hoeveel deze reis ons al gekost heeft? Ge moogt blij zijn dat we u nog willen ontvangen, met onze jetlag. En Anne-Marie hier, die is ziek. Dus hou u een beetje in, Amerikaan. Bon. Wij hebben een boodschap voor u: als ge die fabriek in Antwerpen sluit, dan sluit ge er ook een bij ons. Maakt niet uit dewelke. Desnoods zét ge er eerst een. Eerlijk is eerlijk. En als Reynders zou bellen: ge zijt er niet.'

Maar dan in het Frans. En daarna gingen ze schaatsen in de ondergelopen kelders van de verlaten panden in de verkrotte Detroitse binnenstad, waarover we gelezen hebben in De Standaard van vorig weekend, en ze dachten: he, dat kunnen we bij ons ook nog organiseren!

Om maar te zeggen. Iemand moet toch met de Walen lachen?

Het is ver gekomen, vind u niet? Met de joden mocht er al niet meer gespot worden, met de moslims al helemaal niet, en nu ontzegt de helft van ons land ons dat plezier. Als we op het voetbal al niet meer mogen roepen over pedofielen en kaka-met-kleine-c, waar dan nog wel? Straks gaan we nog met onszelf moeten lachen. En zoals iedereen weet: jezelf kietelen, dat werkt niet.

En goed, oké, jaa: het was onkies en weinig waarheidsgetrouw van de Antwerp-supporters om te zingen dat les Wallons des pédophiles zijn. Nochtans – en dat mag ook eens gezegd worden – zongen ze het wél in de taal van de bezoekende ploeg. Zo zijn Vlamingen dan ook weer. Waar wij komen, wij passen ons aan. Da's ook een vorm van respect. Ooit gehoord van Waalse spreekkoren die de moeite doen om ons in het Nederlands te beledigen? Ah.

En nu ik dat zo vraag – zo ben ik, de ene gedachte leidt naar de andere, ik sta er soms zelf versteld van. Nu ik dat zo vraag, wat zingen Waalse supporters eigenlijk op de tribune? Humanistische lofzangen op de fair play? Tedere hommages aan de cultuur van het spel, die beschaafde sublimatie van oorlog en strijd? 'En Antwerp is sportief olé olé, een rivaal van formaat olé olé'? 'We hebben veel respect olé olé, voor Bouchouari's vernuft olé olé'? 'De Bosuil is mooi, de Bosuil is mooi, de Bosuil, Bosuil, Bosuil is mooi'?

Het blijft voetbal. Je mag nooit overdrijven met dat sublimeren.

Maar naar de kern. Wat is er nu eigenlijk gezegd? Dat Walen pedofielen zijn. Nou en? Weten ze in Wallonië dan niet dat dat internationaal het vaakst gehoorde cliché is over België in zijn geheel? Herlees maar eens de commentaren in de Britse tabloids, toen het gerucht de ronde deed dat Madeleine McCann ontvoerd was door een Belgisch pedofilienetwerk. Of Google het een keer. Of ga een nacht in een Londense pub zitten, en kondig aan dat je Belg bent. 'Als je maar uit de buurt van mijn kinderen blijft, perverse Belg. Gro-ho-ho.' Pedofilie is voor België wat de nazi's zijn voor Duitsland, het fascisme voor de Vlaamse Beweging, incest voor de adel of, zeer gelijkaardig, diezelfde pedofilie voor de katholieke Kerk: een vilein stigma waar iedereen van weet dat het fél over de top is, maar dat te sappig is om te laten liggen. Op momenten van hoon heeft de mens nood aan wat minder nuance.

Hoe reageren Belgen, Walen incluis, daar doorgaans op? Met hooghartig schouderophalen. Het verwijt is te absurd om boos over te worden, en daarbij, je kent die Britse tabloids. Je moet dat in zijn context zien.

Britten geloven niet echt dat wij allemaal pedo's zijn. En eerlijk is eerlijk: wij zeggen van hen dat ze niet kunnen koken. Dat is ook niet plezant om te horen.

Waarom is men dan nu opeens zo fel? Over precies dezelfde belediging, geschreeuwd in een nog minder serieus te nemen context? Weegt een Antwerp-supporter zwaarder door dan een krant met miljoenen lezers? Voelt men zich dan toch meer Waal dan Belg? Leest men geen Britse kranten?

Of is het zoals altijd: dat een belediging pas een belediging wordt, als het voor iemand de moeite loont om zich beledigd te voelen?