Dit is het verhaal:
Er woont een mannetje in een klok. En het wordt er gek van het lawaai. De hele dag door gaat het van tik, tak, tik, tak, tik, tak. Hij heeft voortdurend hoofdpijn. Bovendien komt niemand hem ooit bezoeken. En als ze dat deden, denkt hij, dan zou ik de bel niet eens horen. Dus besluit dat mannetje om te verhuizen.
Hij pakt zijn boeltje, en opent de deur van de klok. Maar al na drie passen gaat het mis. Hij wordt overvallen door vreselijke krampen. Nog drie passen, en hij begint te duizelen. Nog één, en hij valt.
Radeloos en hulpeloos, ten prooi aan afschuwelijke pijnen, blijft dat mannetje zo vier dagen liggen, op zeven passen van zijn klok.
Maar dan weet hij wat hij moet doen.
"Tik", zegt hij.
De hoofdpijn wijkt een beetje.
"Tak."
Het duizelen houdt op.
"Tik", en hij kan weer gaan zitten.
"Tak", en hij staat op.
Terwijl hij zich voorzichtig in beweging zet, prevelt hij het almaar luider voor zich uit: "Tik, tak, tik, tak, tik." Tot hij het hardop zegt. Tot hij roept, tot hij brult van "TIK TAK TIK TAK." Mensen rennen weg als ze hem zien, maar dat kan hem niet schelen. "Koekoek!" roept hij, altijd precies om het uur. En hij denkt: weet je wat? Ik loop helemaal tot in China. Ik wil wel eens weten hoe de klokken er daar uitzien.
En hier vind je de film.
Recente Tweets