Haha. Er valt ook te lachen op de site van Muslim Rise, de nieuwe naam voor Sharia4Belgium, de nieuwe naam voor European Islamic Front, de nieuwe naam voor het Islamic Front of Europe. 'De oproep die je deed,' zo bewieroken ze hun Engelse leider Anjem Choudary, 'om premier Leterme af te zetten, is met weinig moeite volbracht en insjallah zal de koning snel volgen.' Herinner u: Choudary had de moslims aangemaand om onze regering te doen vallen. En zie! Hamdoellah! God is groot!

Alexander De Croo, duikboot der jihadi's.

Veel meer viel er niet te lachen. 'Moslims zullen zich met geweld verzetten tegen het boerkaverbod', zette die malle Aboe Imran een borst op, in dat treurige Borgerhoutse zaaltje waar hij zijn mislukte betoging kwam uitleggen als een glorierijke overwinning op de kafirs. 'Ik roep de moslims niet op om te vechten, maar dat zal wel het gevolg zijn!' Waarna er wat bekende fascistische retoriek volgde over hoe de kafirs dieren zijn, varkens en apen in het bijzonder, die niets anders doen dan alcohol slempen en het dan weer uitbraken. Jaja, tralala.

Maar kijk, hamdoellah bis: zijn woorden zijn nog niet koud of daar wordt een Belg op een markt in Egypte aangevallen met een mes. 'Bijna gekeeld uit Belgenhaat' kopt Het Laatste Nieuws. 'Egyptenaar steekt Brusselse toerist in de keel omwille van boerkaverbod.' Bij de kranten van SudPresse wordt dat: 'Neergestoken omdat hij Belg was.' Het is een beetje een vreemd verhaal, aangezien in Egypte zelf onlangs ook de niqaab en de boerka verboden zijn, althans in scholen en op universiteiten. Sterker: de dader werkte voor de scholengroep waar het verbod van kracht ging. Waarom zou hij dan wachten op een Belg om zijn punt te maken? Bovendien lezen we dat de man psychische problemen heeft, om die reden onlangs ontslagen werd, en bij het gerecht sowieso bekend staat als 'een uiterst agressieve kerel'. Het Nieuwsblad meldt dat hij 'zich een profeet waant'. In De Standaard wordt botweg ontkend dat het wetsvoorstel er iets mee te maken heeft. En in de internationale berichtgeving ontbreekt het volledig. Voor hetzelfde geld gaat het dus om zinloos geweld.

Een verwaarloosbaar fait divers, of een griezelige voorbode? In beide gevallen, zoals in zovele andere, weet eigenlijk niemand het zeker. Dus gaat de berichtgeving in schokken: bang om het extremisme weg te relativeren, maar even bang om het te overdrijven gaat men van verontwaardiging naar schouderophalen, van voorpagina naar kortje. Niemand lijkt te weten hoe wijd verspreid het politieke salafisme is in 'de moslimgemeenschap', dus is het gokken en meedeinen op tegenstrijdige emoties. Ze hebben geen achterban! Jaha, maar er is maar één gek nodig om de metro op te blazen. En die achterban groeit! Hoe weet je dat? Komaan hé, niet naïef zijn! De angst om naïef te zijn, versus die om alarmistisch te wezen; de angst om weg te kijken versus de vrees om je blind te staren: ze bepalen ook de talloze tastende, boze, sombere gesprekken die Vlamingen er onder elkaar over voeren – ook moslims overigens, zij het in mindere mate.

Wat je met zekerheid kunt zeggen: dat boerkaverbod leeft niet. Internationaal wellicht wel, onder jihadisten, maar niet in België. Er wordt nauwelijks over gepraat.

Wat er wel leeft is een meer algemeen gevoel dat er in het Westen permanent wetten en regels worden gemaakt, bedoeld om de rechten van moslims te beknotten. De persknipsels die dat moeten bewijzen, schieten het internet over – verbod op de hijab hier, minarettenverbod daar, en nu weer een school in Duitsland waar het de leerlingen zelfs verboden wordt te bidden! Net als bij de Franstaligen is de steeds weerkerende vraag: 'Wat is de volgende stap? Wat gaan ze ons nog afnemen?' En net als bij de Franstaligen zijn er erg weinig aan Vlaamse kant die die gekrenkte ziel serieus nemen. Eerder integendeel.

Een uitspraak (DS 13 september 2008) van Dyab Abou Jahjah komt me de laatste tijd vaak voor de geest: 'De salafisten zijn force number one in onze gemeenschap. Vroeger hadden wij een grotere aanhang, maar het feit dat men de AEL heeft onderdrukt, heeft de hunne doen stijgen. Ik zie veel jongeren die vroeger bij de AEL waren, nu met geschoren hoofd en een baard tot hier rondlopen.'

Als de Sharia's for Belgium ooit echt een aanhang verwerven, dan zal het ook daaraan gelegen hebben.