Als ze mij in de Carrefour nog één keer een brie verkopen die over tijd is, dan stuur ik Jef Vermassen op hen af. De parkeerpolitie heeft het nu al zitten. Die dachten dat ze mij op de bon konden smijten. Jef Vermassen op hun dak ja! En als die paellastank van de buren morgen nog in mijn badkamer hangt, dan mogen zij het ook aan Jef uitleggen. Je bent BV of je bent het niet. Als iedereen Jef Vermassen heeft, voor om het even welk akkefietje, dan mag ik niet achterblijven.

Jef Vermassen is niet alleen de bekendste pleiter van België, de Vlaamse Sebastian Shark, de Matlock van de Muide, die op zijn eentje alle grote zaken pleit. (Ik heb ze geteld: op niet minder dan zeventien processen stond hij te schitteren, de afgelopen drie maanden alleen!) Vermassen is ook de advocaat van de sterren. Zijn laatste zaak in dat segment is Danny Fabry vs. Danny Fabry. Daarin verdedigt hij Danny Fabry. Maar daar kan Danny Fabry niet mee lachen. “Waarom laat je mij vallen als een baksteen?” huilt hij in Dag Allemaal.

Voor wie enkel deze krant leest (foei!): Danny Fabry, bekend van – ja, waarvan eigenlijk? – heet niet echt zo. Hij heet Robert Esseldeurs. Omdat je daarmee onmogelijk charme kunt zingen, heeft hij een pseudoniem bedacht. Robert is van de tijd toen aan de y-gréc genezende kracht werd toegeschreven. Zo scoorde hij enkele magere hits, waarvan wij er één onthouden, een duet met Silvy Melody: dy tylyfyn hylt my. Zo dol bleek Robert op zijn Fabry, dat hij zijn zoon écht Danny noemde. (Zij dochter heet Kelly, zijn ex Conny, zijn kleindochter Amy.) Danny Esseldeurs, de zoon dus, leidt een bestaan in de marge van de showbizz, eerst als porno-acteur, nu als zanger. Hij doet dat onder de naam Danny junior. En nu komt het conflict: hoewel Danny Fabry senior zijn zoon zelf Danny noemde, wil hij niet dat die nog onder die naam optreedt, omdat dat verwarring schept! “Al twee jaar vraag ik Junior om mijn artiestennaam niet te misbruiken. Mijn veelal oudere fans komen me verontwaardigd vragen waarom ik in pornofilms heb gespeeld.” (Het laatste Nieuws.)

En daarvoor heeft hij dus Jef Vermassen ingezet. Om Danny, die echt Danny heet, te verplichten zich anders te noemen, omdat Robert, die niet Danny heet, al Danny is. (Misschien kan junior zich Robert noemen?) Daar houdt de bekendste strafpleiter van het land zich mee bezig. Met de lachwekkendste vete sinds het schisma tussen de Antwerpse Snorrenclubs. Het is alsof ik mijn plafond zou laten verven door Luc Tuymans: “Gewoon egaal crème Luc, zoals alleen jij dat kan.” Noblesse oblige, een Danny is geen nobody.

Danny senior is niet de eerste BV die zich te goed acht voor een gewone advocaat. Ligt Kathleen van K3 in conflict met haar ex over een bouwgrond? Jef Vermassen staat haar bij. En waar wacht Ilse Demeulemeester op? Het lekker dier van VT4 is in opspraak omdat haar man, Glenn, van fraude wordt beticht. Glenn is een 33-jarige zakenman met een Bentley en een helikopter van 250.000 euro, die hij gebruikt “om de files mee te vermijden”, en ook af en toe om mee op restaurant te gaan. (Ik ben ook bijna 33, dom dat ik daar nooit aan gedacht heb.) Hij heeft dat nu eenmaal nodig, want hij werkt zeven dagen op zeven. (Hoe land je zo’n helikopter op de parking van De Troubadour?) Bovendien is 250.000 een koopje: “Zoveel kost een basismodel.” En daarom wordt hij door afgunstige zielen van fraude beticht. De grote fout die Ilse maakte: niet met Jef Vermassen in zee gaan. Nu vindt iedereen haar man een rijke etter, een kwast met grootheidswaanzin, van wie je verbaasd zou zijn als hij niét gefraudeerd had. Was niet gebeurd als Jef hen had bijgestaan. Wie door Jef wordt begeleid, heeft altijd gelijk.

En ik? Onlangs werd ik gebeld door een zekere Davy (vast ook een charmezanger), die bekende dat hij mijn vorig jaar gestolen laptop had. Hij had hem gekocht op het De Coninckplein. Hij herkende de bestanden als de mijne. Hij zou me terugbellen, om te zien of we iets konden regelen. Nooit gebeurd natuurlijk. Dat je piemel erafvalt, eikel. Wel: ook ik heb een reputatie hoog te houden. Vermassen krijgt hij aan zijn deur. Da’s het minste. En Matlock erbovenop. Om te zwijgen van Judge John Deed. Medeplichtigheid aan heling en diefstal, boete voor liegen dat je gaat terugbellen, extra straf om spullen te kopen op het De Coninckplein (de domheid!), en nog eens erbovenop voor het pesten van schrijvers door hen op te bellen met de mededeling dat hun dure laptop terecht is, om die dan doodleuk bij te houden.

Dat wordt tien jaar cel. Minstens. Noblesse oblige. Een Tommy is geen nobody.