1.   Het was niet voor het eerst dat het me opviel, maar hier was het wel érg treffend. Mijn goede collega Mia Doornaert, net als ik columniste bij de krant De Standaard, schreef recent precies het tegenovergestelde van wat ik amper twee dagen tevoren beweerd had. Dat is op zichzelf niet opmerkelijk (Mia Doornaert en ik schieten goed op maar zijn het doorgaans met elkaar oneens), maar wat me trof, was dat ons meningsverschil niet te wijten was aan een andere analyse van dezelfde realiteit, maar een geheel andere inschatting van hoe die realiteit er dan wel uitziet.   Om duidelijk te maken wat ik bedoel zal ik de twee columns uitgebreid citeren. Mia Doornaert begint met een anekdote over een dochter van vrienden, die in Brussel schoolloopt. Ze had een klap gekregen van een (mannelijk, islamitisch) klasgenootje, die dat rechtvaardigde door te beweren dat een man een vrouw màg slaan, “en als ze terugslaat zal Allah haar straffen.”…

Tom Naegels werd door Bart De Wever gevraagd om de inleiding te schrijven bij diens boek 'Werkbare Waarden' (Pelckmans).

Tom Naegels ergert zich aan de manier waarop we over de islam debatteren: naast elkaar, zodat het nergens toe leidt. Met een paar simpele afspraken moet dat veel beter kunnen.

Een lezing van Benno Barnard met de titel "leve God, weg met Allah!" wordt verstoord door een groep radicale moslims

Dyab Abou Jahjah velde in De Standaard der Letteren van 10 oktober een vernietigend oordeel over de roman Los, waar hij zelf als personage in opduikt. Tom Naegels reageert.

De Morgen-mediajournalist Brecht Decaestecker reageerde op mijn opiniestuk uit De Standaard, over Wendy Van Wanten: 'Van Wanten haar kans geroken om de nv Van Wanten van nieuwe inkomsten te verzekeren. Of op zijn minst in the picture te blijven.' Dit is mijn antwoord.

Wendy Van Wanten dagvaardt het weekblad Dag Allemaal, omdat het haar systematisch door het slijk haalt.

Kader Abdolahs De Koran/De Boodschapper, dat ons werd aangeprezen als was het Harry Potter en de Duivelsverzen ineen, wint de prijs voor de rip-off van het jaar.

Wat blijft er nog overeind van de drie burgermanifesten die Guy Verhofstadt in de jaren negentig schreef? Is er iets van gerealiseerd of ging het om bevlogen, maar onrealistische liberale pamfletten? Bij het afscheid van Guy Verhofstadt herlas Tom Naegels deze brontekst van het hedendaagse Vlaamse liberalisme.

Het gebrek aan verantwoordelijkheidszin van Yves Leterme is stuitend. Zes maanden tijdverlies zijn blijkbaar niets minder dan een triomf voor Vlaanderen. 'Herkent hij geen afgang wanneer die voor hem opdoemt als Mladic voor een moslim in Srebrenica?'