1. Het was niet voor het eerst dat het me opviel, maar hier was het wel érg treffend. Mijn goede collega Mia Doornaert, net als ik columniste bij de krant De Standaard, schreef recent precies het tegenovergestelde van wat ik amper twee dagen tevoren beweerd had. Dat is op zichzelf niet opmerkelijk (Mia Doornaert en ik schieten goed op maar zijn het doorgaans met elkaar oneens), maar wat me trof, was dat ons meningsverschil niet te wijten was aan een andere analyse van dezelfde realiteit, maar een geheel andere inschatting van hoe die realiteit er dan wel uitziet. Om duidelijk te maken wat ik bedoel zal ik de twee columns uitgebreid citeren. Mia Doornaert begint met een anekdote over een dochter van vrienden, die in Brussel schoolloopt. Ze had een klap gekregen van een (mannelijk, islamitisch) klasgenootje, die dat rechtvaardigde door te beweren dat een man een vrouw màg slaan, “en als ze terugslaat zal Allah haar straffen.”…