Nu er alweer een nieuwe generatie koketteert met de nazi’s, heeft het geen zin om radicaal-rechts te blijven zien als verdwaalde schapen die met de juiste strategie weer bij de kudde kunnen worden gebracht, schrijft Tom Naegels. (Verschenen in De Standaard van 28 november 2020.)

Het voorbije decennium was dat van de N-VA, de partij die ons het ‘inclusief nationalisme’ beloofde. Het heeft Vlaanderen alleen maar meer verdeeld, stelt Tom Naegels vast, en dat kon ook niet anders. (Verschenen in De Standaard van 21 december 2019.)

Ombudsman Tom Naegels neemt na vijf jaar afscheid. De vraag die hem het vaakst gesteld werd, moest hij nog beantwoorden.

“Negers!” stond er op de gevel van Peter Verlinden. En hij klaagde aan dat racisme in Vlaanderen vandaag op zoveel onverschilligheid stuit. Maar is dat niet net goed?

Hé, da’s een interessante parallel. Zuhal Demir wil helemaal niets weten van Dyab Abou Jahjah (no shit, Sherlock) en stelt: als dié man een allochtoon is, noem mij dan maar een ex-allochtoon. En dat is nu eens precies dezelfde redenering als die van Vlamingen die niets willen weten van het Vlaamsnationalisme.

Een jaar na de zelfgekozen dood van Hugo Claus, monster sacré van de Vlaamse literatuur, werd dat andere monster sacré, opera-directeur Gerard Mortier, gevraagd om een eerste “Hugo Clauslezing” te geven. Het werd, zoals gebruikelijk in deze tijden, een kritische bespiegeling over de Vlaamse identiteit, en een verheerlijking van de aalgladde, kwikzilveren kunstenaar die zich door geen enkele grens laat tegenhouden. Dit opiniestuk verscheen eerder in De Morgen van 26 maart 2013.