Beginselverklaring bij mijn aanstelling tot ombudsman van De Standaard

Zwijg me van ideologie. Een mens wordt dat zo hartgrondig beu, dat systematische liegen over elkaars gedachtegoed om er zelf positief tegen af te steken.

Verheugen doet het zeker, al die hoop die wordt gesteld in openbare zwembaden, parken, zandbakken en speelpleinen.Maar verwacht er niet te veel van.

Kijk toch eens naar het enorme belang dat er aan berouw wordt gehecht, in de commentaren op dat interview met Vangheluwe.

Het is toch een rare kadee, die De Wever B. Dat gaat op bezoek in Downing Street tien, hét symbool van de Groot-Britse eenheidsstaat die de Welshmen, de Schotten en de Noord-Ieren gevangen houdt in een unie waartegen sommigen zelfs de wapens hebben opgenomen – en opeens doet hij alsof dat oude, multinationale Groot-Brittannië, een soort België in het kwadraat, hét voorbeeld is voor zijn frisse, onafhankelijke Vlaanderen van morgen!

Keer op keer zie je populaire media grenzen verleggen die eigenlijk niemand verlegd wilde zien, waarna ze beweren dat ze dat helemaal níet gedaan hebben, dat ze exact hetzelfde doen als de zelfverklaarde-kwaliteitspers.

Mbark Boussoufa kiest dan toch niet voor Grozny in tsjetsjenië, maar gaat voor haast even belachelijk veel geld voetballen in Dagestan.

Reportage uit Humo over het aanhoudende succes van de Antwerpse volksgroep De Strangers

Er moet mij iets van het hart. Ik begrijp de voorvechters van België niet meer.

Met het verwijt van Siegfried Bracke dat de VRT 'het beste van zichzelf geeft om de Belgische identiteit te promoten. Dat is wat in de vaktaal framing heet', bereiken we een glorieus hoogtepunt in onze politieke retorische cultuur: werkelijk élke stroming beschuldigt haar tegenstanders er nu van aan 'framing' te doen.